അമ്മത്തൊട്ടിലില്‍
വൃക്ഷകുലപതികളുടെ മഹാപാരമ്പര്യമുള്ള
ചെറുപൈതല്‍ച്ചെടി .
നേര്‍മയേറിയ മണ്‍തരികളുടെ വാത്സല്യതടത്തിലേക്കു
ഇളം ചുവടുകള്‍ താഴ്ത്തിയില്ലതിന്‍ മുന്‍പേ
അറക്കവാളിന്റെ മുരള്‍ച്ച വീശി .
തടയും മുമ്പേയറ്റു നിലവിളിയുടെ ഹസ്തങ്ങള്‍ .
തടത്തില്‍ നനവ്‌ ചുവന്നു.
ഓരോ വിരലിലും പച്ച പൊടിഞ്ഞു.
സൂര്യഗീതം പാടിയഞ്ചു ശാഖകളും തളിര്‍ത്തു .
കൈമരത്തില്‍ സ്നേഹ കാവ്യങ്ങള്‍ വിരിഞ്ഞു.
"വനമാകട്ടെ "കുഞ്ഞുങ്ങള്‍ കൊതിപറഞ്ഞു
അറക്കവാളും കൊതി നുണഞ്ഞു
"വനമാകട്ടെ "
2 comments:
വനമൊരു വരം...
നല്ല കവിത
കവിത ഇഷ്ടപ്പെട്ടു....ബിംബങ്ങളെ കുറച്ച്കൂടി ലളിതമാക്കാമയിരുന്നില്ലേ?
Post a Comment