ഞാനല്ലോ,നീയല്ലോ

സ്നേഹത്തൂവലില്‍ കുറിക്കും
വാക്കുകൾക്കെല്ലാം ചിറകുകൾ
നീല മഷിയെഴുത്തിൽ നിറയും
ജലമൗനത്തിന്നാഴത്തില്‍
നീന്തിത്തുടിയ്ക്കുന്നു പവിഴാർഥങ്ങള്‍
തൂവെള്ളക്കടലാസിൽ പുഷ്പ സുഗന്ധം
പുതുവിസ്മയം പുത്താലമെടുക്കുന്നു


നാം അകന്നിരിക്കുന്നു വാക്കിതില്‍
അക്ഷരങ്ങള്‍ക്കിടയകലം പോലെങ്കിലും
നാമേറ്റം ലയിച്ചിരിക്കുന്നു വാക്കിതില്‍
ഉളളിന്നുള്ളിലെ പരമാർഥമായി


വേരില്ലാമരത്തിലാരും കാണാച്ചില്ലയില്‍
നേരിന്നിലക്കൂടിനുളളിലാരുമറിയാ-
തൊളിച്ചിരിപ്പുണ്ടൊരു ചെറുകൂടതില്‍
മനസിലൂറും മന്ദഹാസം പോല്‍
വിരിയാന്‍ വെമ്പും വാക്കിരിപ്പൂ
പറയാത്തതൊക്കെയും പറയാന്‍
നിറയാത്തതെല്ലാം നിറയ്കാന്‍
കാലത്തിന്‍ ചന്തമാം വാക്കത്
കണ്ണീരൊപ്പും കൈത്താങ്ങുനല്‍കും
കനിവൂറും കാവല്‍വാക്കത്
വേര്‍പിരിയാതടുക്കിപ്പിടിച്ചേകബോധമാ-
യുദിക്കും വാക്കത് ഞാനല്ലോ,നീയല്ലോ, നാമല്ലോ