പ്രിയനേ എന്നല്ലാതെ?

രാത്രി കുറെ പനനീരു തന്നിട്ടുണ്ട്

അത്  തരാം 

നിനക്കു വസന്തത്തിന്റെ ഭ്രാന്തു പിടിക്കും

മറ്റാര്‍ക്കും വെട്ടപ്പെടാതെ വരുന്ന ആദ്യത്തെ രശ്മി 
നിന്നെ അനുഗ്രഹിക്കുന്നതെങ്ങനെയെന്നു

എനിക്കു കാണണം

നിന്റെ കിടക്ക

ഈ താഴ്വാരത്ത് വെയ്ക്കട്ടെ.

കാപ്പിപ്പൂക്കളുടെ മണമുളള പുലരികൊണ്ടു നിന്നെ പുണരാന്‍

ഇനി ഒരു നിമി‍ഷം പോലും ഹാ!, ബാക്കിയില്ല

നീ നിന്റെ കറുത്തുവളഞ്ഞ കണ്‍പീലികള്‍

പതിയെ വിടരുന്നത് കൗതുകം തന്നെ.

ആകാശത്തിനു കീഴിലുണരുമെന്ന് നീ കരുതിയിട്ടുണ്ടാകില്ല

ഈ പ്രഭാതത്തെ നീ എന്തു പേരിട്ടു വിളിക്കും